مژده امام صادق(ع)به گریه کنان امام حسین(ع)
گزیده ای از سخنان حجت الاسلام علوی تهرانی
*پیامبر فرمودند: یاعلی این جبرئیل دوست من است «خبرنی عن الله جل جلاله أنه قد أعطى محبک و شیعتک سبع خصال» به من خبر از جانب خدا می دهد که محبان تو و شیعیان تو هفت خصوصیت دارند.
*خصوصیت اول: الرفق عند الموت، یعنی مدارا کردن هنگام فوت، این روایات در مباحث معاد وجود دارد ولی من و شما جدی نمی گیریم، کمترین حدی که برای جان دادن وجود دارد هزار و بیشترین آن سه هزار، یعنی هزار ضربه شمشیر به بدن تو بزنند در حالی که تو زنده ای، این از احتضار شروع می شود و تا معلوم شدن حساب و کتاب ها ادامه دارد.
*مسمع بن عبدالملک خدمت حضرت صادق رسید در مدینه، امام به ایشان فرمود مسمع به زیارت جد غریبم حسین می روی؟ گفت خیر آقا جان. من از شخصیت های خاص شهر هستم و خیلی ها دارند از طریق من نان می خورند اگر به زیارت بروم می فهمند که من از شیعیان شما هستم، این جماعت از نان خوردن می افتند.
حضرت فرمود حالا که نمیتوانی بروی برای مصائب ایشان گریه میکنی؟ عرض کرد یابن رسول الله من کل اهالی خانواده ام را و غلامان و کنیزان خود را جمع میکنم و روضه خوانی میکنیم، اینقدر غرق در مصیبت اباعبدالله می شویم که بغض راه گلویم را میگیرد و اشک چشمان را پر میکند. ما یکی دو روز از ایام هفته را غرق در مصیبت امام حسین هستیم.
امام صادق فرمود مژده می دهم در برابر این اشکی که برای جدم حسین ریختی، وقتی ملک الموت می آید برای گرفتن جان از بدن، جدم رسول الله و پدرم امیرالمومنین و امام حسن و امام حسین بالای بالین تو می آیند، که این را به ما ببخشید.
